zaterdag 8 december 2012

Review: Hof van Cleve

Eerlijk gezegd weet ik niet waar beginnen.
Eum... ah. Hoe en waarom misschien best eerst?

Merci Wijs (Bart, Dirk, Marnik (toen), Stefan & Ilse)

Een tijdje geleden werd er een prijs uitgereikt binnen Wijs (toen Netlash-bSeen) voor iemand die op de proppen kwam met een naam voor de gefusioneerde firma (Netlash en bSeen dus - rocket science).

Bij toeval werd mijn naam afgeroepen tijdens nForm (ons info moment). Eerlijk gezegd, ik was met verstomming geslagen. Nooit gedacht dat die naam zou gekozen worden, alhoewel... het was een goede, maar niet perfecte match met wat het 4 of 5 (ik ben het vergeten, ik wil er vanaf zijn) pagina lange document met voorwaarden beschreef.

Soit...
Een cadeaubon van X euro (oh why the hell not: 500 flappen) om te gaan eten bij het Hof van Cleve.

Eerste reactie: WOW. en FUCK.

Ik ben PKU patient. Zonder in details te gaan, er zijn bepaalde zaken die ik niet mag eten. Meestal zeg ik dat wat ik mag eten goed overeen komt met wat een konijn eet. :)

Bon... een uitdaging voor de Chef? We'll see.

Reserveren, niet gemakkelijk

De bon werd me bezorgd ergens in maart (i think) 2012.
Reserveren was geen makkelijke klus (Peter, you should call us for your site, seriously). Los van de site die IA's waarschijnlijk koud zweet opleveren, was het reserveren een klus op zich.

Samen met het lief data prikken:
"Ja, en hier... nét in het verlof, lijkt me wel leuk".
"Ah... neen. Ook al bezet."

Juli, Augustus, niks dus.

"En hier.. september dan, dan heb ik nét vrij".
De dag erna: "damn, ook al bezet. Gisteren nochtans niet".

Het reserveren op zich was blijkbaar voor de rappe.
Ok. Next? Birthday? Sounds good. Ik word 30. Ideaal.

En zo geschiedde: 7 dec 2012 - de datum lag vast! YES.

Voorbereiden naar de avond toe

Een dagje verlof genomen. Twee eigenlijk. De ene om te werken, de ander om te rusten.
Vrijdag dus... opstaan en eigenlijk al wat zenuwachtig. Freelance opdracht even verplaatst vanwege de sneeuwval. Vanavond gaan we eten.

De ganse dag loop ik hier wat rond als een kieken zonder kop, althans vanaf de namiddag.
Wat moet ik doen? Ik strijk alvast nog eens mijn hemd voor die avond, zoek een jas uit die past en kijk nog eens of ik die dubbele knoop nog in mijn das kan leggen.

Het Hof van Cleve heeft nogal een reputatie en dus willen we daar natuurlijk niet onderdoen hé.

Afspreken en de aankomst

Het lief had pas gedaan om 18u met haar shift, dus spraken we ginder af. We zouden anders teveel tijd verliezen. Net naast de afrit in Kruishoutem spreken we af. Ik ben blijkbaar over-dressed zegt ze. Zij vind van haar zelf nu dat ze under-dressed is. No way. Ze zag er goed uit. Heel goed zelfs. Beter of anders, maar dat zeg ik natuurlijk niet ;)

We nemen plaats in de auto. We zijn te vroeg. We overlopen nog even de basics:

"Dus.. als je eet moet je van alles iets in één keer op je vork nemen hé, voor de smaken".
"En je begint met rechts naar binnen toe als het om mes en vork gaat hé".
"En, ... Dries... het grootste glas is voor water hé" zei ze nog eens :)

Bon... de details over wat en hoe ga ik hier niet neerpennen.
Dat zou je eerste bezoek aan het Hof van Cleve vergallen.
Je moet je laten leiden door hen. Laten verrassen. Dat hebben ze bij ons alvast gedaan.

Wat ik je wél kan zeggen:
  • Een zeer mooie knusse locatie
  • Schitterende ontvangst
  • Je smaakt dingen waarvan je niet eens wist dat ze konden gecombineerd worden op één bord
  • Je krijgt de fijnste selectie wijnen voorgeschoteld met uitleg en een persoonlijk toets of tip van de garçon
Kortom, alles is er een unieke ervaring.
Er loopt daar serieus wat kennis rond, op vlak van service, koken en gastvrijheid.

Ik had me verwacht aan decadentie en hautain volk. Hoeft niet.
De vrouw van Peter, onthaalt alle klanten persoonlijk en is zeer lief, warm en teder. 
Precies een mamma. Je voelt je onmiddellijk op je gemak. Ook de mensen die er werken doen er alles aan om je op je gemak te laten voelen.

Het was wat onwennig in het begin, tot je eenmaal de drive te pakken hebt van hun gebeuren.
De gastvrouw kwam even checken of we... ik citeer even: "kunnen jullie zich een beetje op jullie gemak voelen?". Ze zag waarschijnlijk dat dit ons overrompelde. Zoveel etiquette, zoveel nieuws, zoveel keuze aan broodjes, ...

Mijn beste zet: 
Wijnkenner: "kan ik u een degustiefje aanbieden om te beginnen? Champagne, wijn, ..".
Ik: "een glaasje champagne graag"
Hij: "we hebben de .... en de ..... en de ....".
Ik was onmiddellijk bij de eerste paar zinsdelen al uit mijn lood geslagen. Shit.. ik begrijp die man niet. "Speel het safe Dries, safe" klonk het in mijn hoofd.
Ik: "Wat raadt u ons aan?" (smart move ;)
Hij: de eerste
Ik moet het toegeven, lekker!

Recap

Het is het waard geweest.
Ik word nog weinig stil van iets (ja op deze leeftijd al, i know :s), maar het heeft me ontroerd.
Ik werd nog eens heel stil van binnen.

Zij: "ben jij nu aan het wenen? Je ogen staan zo waterachtig".
Ik geef niets toe, maar ja... ik was ontroerd. Blijkbaar kon je dat zien, als je me kent.

Hier werd gekookt met passie, geserveerd met liefde en kennis gedeeld over wijnen, eten en gastvrijheid.

Once in a life-time.

2 opmerkingen:

  1. Ik herken het gevoel.
    Toen ik er ben gaan eten was ik ook zeer zwaar onder de indruk. En het blijft een van mijn beste restaurantervaringen.
    Intussen zijn we 6 jaar verder en sommige gerechten herinner ik me nog perfect!

    Karl

    BeantwoordenVerwijderen
  2. amai, goeie review !
    Arend

    BeantwoordenVerwijderen