Inderdaad, je leest het goed. Een marathon!
2011 is een jaar waarin ik dingen wil bereiken. Geen domme nieuwjaars resolutie zoals samen met je vrienden stoppen met roken. Dat werkt toch niet. Alé... bij mij ging dat toch althans niet indertijd. De ene rookte dan toch stiekem een sigaretje om de hoek en dat kwam dan toch vroeg of laat uit waardoor iedereen weer begon te roken zoals een ketter, en eigenlijk nog meer dan ervoor.
Enfin, ... Ik ben te dik. Iedereen zegt het me. Onlangs op café ook. "Man, jij bent verdikt" of "Wow, beetje bijgekomen zeker? Kpeizet!". Niet leuk als openingszin. Vraag me af hoe ik zou reageren moest ik een vrouw zijn. Een sjakosh en een strijkijzer zeker? Zoiets waarschijnlijk.
"Tjah... bureauwerk hé". Flauw excuus, ik weet het, maar wat zeg jij zelf? Ook zoiets? Het werd tijd om er iets aan te doen. Niets plannen, gewoon doen. Werkt het best. Anders komt er toch niets van.
Op mijn 18 - 19 ging ik 3 maal per week powertrainen. Vond ik écht de max. Helemaal uitleven. Gewichten heffen tot je armen bijna ontploften en tot je zelf verstikte omdat je die stang (of hoe noemt zo'n staaf) niet meer omhoog kreeg. Als je geluk had zag er iemand dat je in de problemen zat en hief die met 1 hand die stang op. Tjah het waren allemaal buitensmijters en real bodybuilders daar. Als je geen geluk had, was je partner/vriend mee en die liet je eerst nog ff liggen. Leuk hoor!
Ik krijg weer goesting nu ik er over schrijf, maar powertrainen neemt al snel 2 à 3 uur van je avond in beslag en die tijd wil ik er niet meer aan spenderen. Ik heb andere dingen te doen. Dingen op de planning die ik wil bereiken (chrome plugins maken, site lanceren en nog iets héél leuks).
Dan maar lopen dacht ik.
Een goed 2 jaar geleden heb ik het ook eens geprobeerd. Of was het nu 3 jaar geleden? 't was in de tijd van de run podcast van Evy Gruyaert. Natuurlijk wou ik dat ook eens proberen. De ganse boel afgehaald, op mijn MP3 speler gezet en ik was vertrokken.
Les 1. Ik weet het nog goed. "Komaan, je bent goed bezig!". Aaaah, die Evy. Klonk wel lekker in de oren moet ik zeggen maar ik gaf het al gauw op. Mijn conditie verbeterde zienderogen. Dat was een feit, maar die podcast kwam zo saai hé. Na les 5 gaf ik het op. Of was het er nu vlak voor? Hmmm... ik weet niet meer precies maar ik heb het maar een weekje uitgehouden. Dat gemekker op den duur stak me tegen, altijd dezelfde 'hitjes'. Het kwam gewoon saai met als gevolg ik het opgegeven heb.
Euforie na 1 les. Teloorgang na les 4. Dat vat het zowat samen.
Ondertussen, enkele kilo's zwaarder. Klinkt precies zoals een intro boven zo'n cartoon. Weet je wel hé? Zo'n wit balkje bij een algemeen plaatje met een landschap of zoiets...
We zijn iets ouder, een pak dikker (ja ik geef het toe), maar wel een iPhone rijker en ambitieuzer dan ooit! Gisteren Runkeeper op mijn iPhone gezet, vandaag de sportoutfit aan en gaan met die banaan! Ik wou eerst terug grijpen naar die start to run podcast maar toen ik terug dacht aan die saaie liedjes, ... nope. Ik doe het zelf wel dan.
Een vette DJ set op de iPhone, route uitgestippeld en hop, ik was vertrokken. Die lessen uitlopen was al een opgave op zich maar om het voor mezelf meer dan alleen maar "om te vermageren" te doen, dacht ik er even een serieuze opgave aan te koppelen. Een marathon lopen!
Toen ik het vertelde aan mijn lief was ze weer haar subtiele zelf: "Mo joengne? Gie zie tog waok ne raoren wi?" met de typische leun-wrijf-met-haar-kopke-tegen-mijn-schouder-en-lief-kusje-op-de-wang-van-stiekem-vind-ik-je-wel-heel-lief-op-jouw-manier, waarop ik antwoord: "Ge moe nie voe mie kiezn é, haja". Vrouwen, tblijft een ras apart denk ik.
Ne marathon dus.
Misschien ambitieus, maar ik wil het ooit eens doen in mijn leven. Iets wat ik wil bereiken. Iemand op mijn vaders werk loopt regelmatig marathons, berg op dan nog wel. Wat een gek! Ik was gefascineerd, maar nog meer door die gast zijn vrouw. Zijn vrouw kraamde uit dat zij dat ook wel kon als ze wou met als gevolg ze een marathon had uitgelopen puur op karakter. Noppes training, niet te tuuuuuut (begint met kl en eindigt op oten).
Bon, ik mik dus op een marathon dit jaar. Ergens dit jaar. De 20 km rond Brussel lijkt me al een goeie tussenstop als maatstaf. Enfin... ik vertrok dus met mijn gympies aan en iphone plugs in de oren... Hélaas. De vreugde was van korte duur. Al snel voelde ik steken in mijn (onder)rug. Waarschijnlijk verzwakt van dat wereldrecord bureaustoel zitten en alleen maar te tokkelen. Niet zozeer de afstand deed me de das om, maar het pijn in mijn rug. En misschien ook wat de koude lucht die op mijn longen speelde.
3 maal een stukje gewandeld en toch doorgezet op het einde zijn we ondertussen 1 route rijker in de Runkeeper app met 2.8 km op de teller. Een begin van iets moois. Hopelijk lukt het. We'll see.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten