Twitterverbod my ass

Een tijdje geleden had ik nog een discussie met iemand over het nut van Twitter. Sommigen willen het maar niet snappen, maar dat is dan ook omdat ze er gewoon nog niet kennen (aka verslaafd aan zijn).

Inderdaad, twitter is een stukje egocentrisme. Geen ontkennen aan. Het kan persoon x dan ook geen bal schelen of jij nu met een koffie in je bed naar je iPad ligt te gapen of mega zat op café wat zit te tweeten dat je zowat iedere vrouw mooi vind vanwege die 3 liter bier je naar binnengekegeld hebt.

Who cares? Maar ... !

Leg aub geen verbod op zo'n zaken. Mijn vriendin grapte een geweldige mop dit weekend. Misschien nét niet gepast om te tweeten, maar what the hell. "Je goat da toch nie tweetn é" slaakte ze in een stil kreetje naast me in de zetel. "Natuurlijk niet snorremans" antwoordde den dezen koelbloedig.

Et vwala, het is al van dat. Twitterverbod.

A.u.b. mensen. Sommigen hebben er inderdaad geen boodschap aan dat je nogmaals de koffiekan hervuld, maar doe het toch maar! Twitter is nog steeds een manier van expressie en een kanaal om onszelf te uiten, mensen te leren kennen, conversaties te starten, ...

Dus... verboden te tweeten? No way! Egypte zal me gelijk geven.

O ja .... en die grap? Die heb ik niet getweet. Was nét misschien iets te grof en gortig. Ik zou misschien wat mensen doen schrikken hebben, maar langs de andere kant, I'm a no-nonsense guy. Twijfelen ... maar de volgende keer tweet ik gewoon die mop.