2013 was een vreemd jaar

We zijn er nog niet,
toch blik ik al even terug op 2013.

Het was een vreemd jaar.
Positief en negatief.
In a way.

Laat ik beginnen met het positieve.
Het label doet het goed.
We zijn nog verre van break-even (na 5j),
toch... we zijn goed bezig (denk ik).

De laatste 4 vinyls die uitkwamen waren kleine mijlpaaltjes.
Een ontdekking van een UK talent als eerste signen op het label,
Zelf een eigen plaatje maken waar ik voor de bijna eerste keer terug hetzelfde gevoel kreeg als de eerste release 5 jaar terug: "this feels 100% like it should be".
En de laatste die uitkwam, werd opgepikt door Dave Clarke en tot zelfs in Japan gespeeld.
We mogen niet klagen.
En toch... we geraken niet break-even.
Vreemd hé, en toch weer niet.
Name = fame, no €.

Soit.
Mij hoor je niet klagen.
Het enige wat door mijn hoofd spookt is of het allemaal die centen wel waard is.
Puur vanuit biz standpunt zou ik er de brui moeten aan geven.
toch... iets zegt me dat ik moet doorzetten.
Als ik kijk wat we uitbrengen met het label, dan zullen we vermoedelijk de test der tijd doorstaan.
Dure hobby, waar ik zelf niet veel meer aan heb.
Voldoening is wat verloren.
De kick is er enkel nog als je ergens gespeeld wordt, in het buitenland.
Is this it? For now?

Ook de webshop die ik samen met mijn broertje een jaar geleden ben begonnen,
loopt ok.
Niet denderend.
Ok.
Het vergt een extra inspanning.
Het is niet te onderschatten.
Toch één van de zaken die nog eens een uitdaging zijn,
waar je vooral zelf aan het stuur zit.
Financieel, dat is dan iets anders.
We zien wel.
2014 moet een focus jaar worden op dat vlak.

Net zoals de twee afgelopen jaren,
heb ik een bijdrage ingediend voor het trendrapport.
Deze keer over onnodige aankopen, wat zal afnemen in de (e)commerce sector.
Laat zeker weten hoe jij daar tegenover staat.
Ik geloof er sterk in.

Eum... wat nog?
Een andere occasie wagen - omdat ik mijn andere niet gekocht had met mijn hart.
Een oldtimer bromfiets in elkaar gebokst met ons pa om ff te ontsnappen aan de realiteit.

Het jaar 2013 was voor mezelf vooral een jaar van zoeken en twijfels.
Eigenlijk nog steeds wat. Het jaar is nog niet ten einde hé ;)

Misschien had je een ander beeld van me,
mijn blog toont de éne kant, deze de andere.
Het moet.
Om de gemoederen te bedaren.

In de zomer van 2012 begon het eigenlijk al.
Pijn, in de linkerzij van mijn buik.
Geen idee.
Te dik geworden? Te strakke jeans?
Het bleef maar aanhouden.
Niets ergs, toch vervelend en knagend.

Te dik?
Ja, toch een beetje.
Ondertussen ga ik al 2x per week sporten.
Het helpt wel, een beetje.
Het is vooral een goeie manier om ff te ontstressen.

Ontstressen,
ja... dat doet ik meestal in het grote verlof.
Dan heb je eens tijd om dat te doen.

Ik heb een ritueel.
Telkens, als het verlof is, sluit ik me enkele dagen op.
Dan ga ik minimum 3 dagen offline.
Bij de start, ga ik iets drinken met vrienden, laat, zeer laat.
Daarna kruip ik in mijn bed en slaap tot ik wakker wordt.
Dan doe ik de ganse dag niets.
echt geen zak.
Dat doet ik dan zo'n 2 à 3 dagen tot ik me letterlijk begin te vervelen.
Daarna ga ik weer actieve dingen doen.

Mijn schema:

Ontbijten,
ff douchen opt gemak,
daarna mij in de zetel zetten met een boek
of zonder boek,
en rusten
uren voor me uit staren,
kijken in de tuin naar de schaduw, de wind, de bomen,
de vogels, de konijnen, het zwijntje van de buur,
terug de zetel wat verplaatsen zodat ik in de schaduw zit,
in slaap vallen,
wakker worden,
ietwat lezen,
terug in slaap vallen,
iets eten,
terug wat lezen,
...
zetel weg stoppen,
iets koken met wat ik nog kan vinden in de kast,
de afwas laten staan tot echt bijna alle bestek en borden op zijn,
en de ganse avond nog films kijken,
tot mijn ogen bijna toevallen.

Wakker worden, omstreeks middernacht,
koffie'tje drinken,
daarna een drankje ontkurken
en wat muziek maken met de koptelefoon aan
tot het weer bijna klaar wordt;

volledig uw eigen ritme leven.
Zalig.

Tot voor kort is dat niet meer mogelijk.
Het verlof moet afgestemd worden met het lief.
Toegevingen doen dus.
Dat betekent ook niet meer tot rust komen.
Toch niet meer in die grootorde.
Het is spijtig om te zeggen,
maar tot rust komen,
daar heb ik tijd voor nodig,
en dat kan ik niet met z'n twee,
noch op die korte tijd waarbij ik even op mezelf ben aangewezen.

It is what it is.
I guess.

In 2013 ben ik zo goed als niet tot rust kunnen komen.
Ik ben er zelfs een week door out geweest.
Een controle bij de cardioloog,
een ganse hoop pillen tegen maagklachten
en een reeks aan pillen tegen stress, de gemoedsrust proberen te bewaren.

Tijdelijk gelukt.
Soms ook niet.

2013, was ook het jaar waar ik vooral 30'er was.
Dec 2012 30 geworden, dus een gans jaar 30 zijn.

Bert, van het werk, zei me dat vanaf 30 de schoonste tijd van je leven begint.
Hij heeft kids, ik niet.
Ik snap hem wel.
In mijn omgeving zijn veel vrienden ondertussen ouder geworden.
Je ziet hen veranderen. Genieten. Op een vreemde manier.
Ik snap het wel.
Ik probeer het toch te vatten.
en toch...

het jaar van 30,
een vreemd jaar.

Vooral voor mij een jaar van stilstaan bij zaken.
Vroeger en nu.
Wat heb ik al gedaan.
Wat wil ik nog doen.
Waar sta ik nu.

Uitgaan en ontdekken dat je de oudste bent op het feestje.
Iets gaan drinken en je niet op je gemak voelen tussen al die 40'ers.
Somewhere in the middle.
Zij hebben kids.
Ik niet.
Zij hebben geen carrière,
Ik heb te grote ambitie, denk ik.

Ik weet het niet zeker.
Twijfelen. Beslissingen nemen.

2014 staat voor de deur.
Ik wens jullie alvast een héél mooi en vooral gezond jaar, vol plezier.
en dat meen ik echt!

Have fun in what you do.
Dit is mijn focus in 2014.